Tiny house van Sven

Goedemorgen, middag of avond :) Hier Sven van Hensbergen, 32 jaar en op dit moment eigenaar van mijn geweldige Tiny House gevestigd op Paasduin 4. Ik zal je meenemen in het proces van hoe ik hier terecht ben gekomen, waarom ik ervoor heb gekozen om zo te leven. Als je vragen hebt of een keer wilt komen kijken, vraag gerust of je langs mag komen. Ik vind het erg leuk om bezoek te ontvangen! (Mijn Instagram is HBNKTS of stuur een bericht via het contactformulier, gericht aan mij).

Vanaf mijn geboorte woonde ik in Noordwijk. De laatste vier jaar heb ik samen met mijn moeder gehuurd. Daarvoor heb ik een korte periode op mezelf gewoond, waarbij ik ook huurde, maar al snel merkte ik weerstand tegen dit systeem. Het idee van elke maand een hoge huur betalen en werken om mijn vaste lasten te kunnen betalen, daar ging ik niet lekker op. Onbewust is hier de reis naar het wonen in een Tiny House begonnen. Uiteindelijk is mijn relatie beëindigd en ben ik teruggekeerd naar moeders. Op korte termijn was dat prima, maar als je de dertig nadert, wil je toch graag je eigen plekje hebben.

Na twee jaar weer thuis gewoond te hebben, kwam daar Corona. Het klinkt gek, maar dankjewel. Hoe moeilijk het soms ook is, probeer ik alles vanuit een positieve kant te bekijken, en Corona heeft mij zeker geholpen om mezelf verder te ontwikkelen en te ontdekken wie ik ben en waar ik voor wil staan in het leven, en wat mijn passie is.

Eigenlijk is mijn passie verschoven naar het beleven van elke dag als een mooie dag, en daar ben ik me op gaan focussen. Gezondheid en leefstijl hebben me altijd beziggehouden, en naast mijn werk ben ik de opleiding tot leefstijlcoach gaan doen. Een geniale studie en ik heb mooie inzichten gekregen die ik elke dag toepas, maar wat betreft werk doe ik er ‘nog’ niets mee.

Dankzij de opleiding kreeg ik wel nieuwe inzichten. Gezondheid gaat niet alleen over voeding, maar het is een compleet pakket (eigenlijk wist ik dit al, maar wilde ik het niet zien). Voeding, beweging, slaap, ontspanning, stress.

Corona heeft mij dus aan het denken gezet en gelukkig ook in actie laten komen. Zoals bekend ging alles weer langzaam open en raakte ik al snel weer in de dagelijkse sleur. Ondertussen ben ik de 30 gepasseerd en woon nog steeds bij mijn moeder. Daar is niets mis mee, maar ik begon steeds meer verlangen te krijgen naar een plekje voor mezelf.

k merkte dat ik mijn inkomen heel belangrijk vond, omdat ik dacht dat ik geld nodig had als ik iets wilde kopen of een eigen huisje wilde hebben (dat klopt ook), maar wie zegt dat dat zo moet zijn?

Ondertussen kon ik redelijk sparen, maar het lukte me niet om in mijn eentje een geschikte woning te vinden. Toen ben ik gaan zoeken naar oplossingen om toch op mezelf te kunnen wonen, en dat leidde tot het oppassen op huizen. Ik paste op de huizen van mensen wanneer zij op vakantie waren of voor langere tijd niet in hun huis woonden. Hierbij ging het om mensen met honden, katten of andere dieren, mensen die wilden dat hun huis bewoond werd terwijl ze op vakantie waren, mensen die veel waarde hechtten aan planten, enzovoort. Dat was echt een win/win situatie. Ik kwam op verschillende plekken, had veel vrijheid, leerde nieuwe mensen kennen, ontwikkelde mezelf en hielp mensen en dieren. Ik ben overigens een groot dierenvriend.

Tijdens deze manier van leven leerde ik mezelf nog beter kennen (het leven is voor mij één grote leerschool). Ik verbleef in villa's, appartementen, huizen midden in de natuur, steden, woonwijken - ik heb allerlei soorten woningen gehad. Het grappige was dat het niet uitmaakte hoe groot of welk type huis het was. Uiteindelijk sliep je in hetzelfde bed, zat je op dezelfde bank/stoel en smaakte je koffie en thee hetzelfde. Kortom, ik merkte dat ik niet veel nodig had qua woning. Ja, een leuke plek voor mezelf en het liefst met zo min mogelijk vaste lasten, zodat ik echt kan gaan doen wat ik leuk vind.

Vrijer leven werd mijn nieuwe doel. Ik merkte dus dat ik weinig eisen had wat betreft wonen, maar wel graag een betaalbaar plekje voor mezelf wilde hebben.

Van een lekker bakje koffie/thee genieten in je eigen tuin kan ik al zo genieten Ja, ik ben echt een buitenmens. Voorbeelden hiervan zijn buitensport, wat ik drie keer per week doe, en het hele jaar door zwemmen in de zee. Kortom, een huisje met een buitenruimte eromheen zou ideaal voor mij zijn.

In een gesprek met een goede vriend kwam het begrip Tiny House ter sprake en ben ik op onderzoek uitgegaan. Ik wist dat er in Noordwijk een stel was dat dit deed, en via YouTube had ik ze gevonden, en verdomd, het was een bekende van mij. Tim en Wendy zitten bij mij op dezelfde sportschool, en binnen een week mocht ik bij ze langskomen om te kijken en te overleggen.

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik kwam aan, deed een stap in het huisje en dacht: "Dit is het. Dit wil ik ook." Na een avond met hen te hebben gezeten, was ik helemaal overtuigd en had ik een nieuwe droom. Dit is het, vrij wonen, zelfvoorzienend leven, basisbehoeften op orde, buiten het reguliere systeem stappen, tijd hebben voor dingen die je echt wilt doen, verbinding met mijn passie, vrijheid (financieel, werk, sociaal, alles). WAUW, WAUW, WAUW. Dit is het.

Ik ging me natuurlijk gelijk richten op mijn Tiny House: langs bouwers gaan, YouTube kijken, ontwerpen maken, begrotingen opstellen, maar uiteindelijk wilde ik niet beginnen zonder een plek. Een plek is nog steeds een probleem en ik heb als persoon de zekerheid van een plek nodig voordat ik zo'n investering doe. Ondertussen was ik bij gemeentevergaderingen, boeren, grondbezitters, woningcorporaties geweest, maar nog steeds had ik geen zekerheid over een plek.

Daarbij heb ik wel veel leuke nieuwe mensen leren kennen en het proces is vaak mooier dan het behalen van het doel. Ik geloofde in mijn droom om te wonen in een Tiny House in de Bollenstreek.

Katwijk was niet zozeer de eerste plek waar ik aan dacht, maar ineens kwam er een huisje te koop bij Tiny Houses Duinvallei. Ik maakte kennis met de toen nog huidige bewoners Koen en Roos, die zouden gaan verhuizen naar een andere tiny house community dichter in de buurt van ouders. Voor mij voelde dit echt als een kans die op mijn pad komt en die ik wilde aangrijpen. Het huisje en de tuin voelde direct zo goed en na de kennismaking met de community was het eigenlijk ineens best snel geregeld…

Ik woon hier nu sinds begin mei en het is geweldig. Het is zo mooi om met mensen te leven die op meerdere vlakken dezelfde waarden en normen hebben. Duurzaamheid, vrijheid, sociale verbinding, willen leren, zorgzaamheid, vitaliteit. Te veel om op te noemen.

Als ik nu de kans zou krijgen om hier mijn hele leven te mogen wonen, zou ik het meteen doen. Het is zo'n prachtige kans en een initiatief van de Gemeente Katwijk waarvan ik hoop dat het nog eeuwig voortduurt.

Lieve mensen, bedankt voor het lezen. Hopelijk tot snel.

Vitale groet,

Sven van Hensbergen